جورواجور
دیگر نمی خواهم صدای ملامت را از حنجره شقایق های وحشی بشنوم.
من تو را می خواهم.
من دست سبز تو را برای شکوفایی گل های وجودم می خواهم.
بیا که اشک هایم بهانه تو را می گیرند.
بیا که پریان احساسم پرواز را فراموش کرده اند.
بیا که حوریان اشک هایم قسم خورده اند که راه قدم هایت را نمناک سازند.
